مدل عمومی سنجش همراستایی استراتژیک

هدف اصلی این پژوهش ارائه مدلی عمومی برای سنجش همراستایی استراتژیک در یک سازمان می باشد. همراستایی یا تناسب استراتژیک از منظرهای مختلفی در ادبیات موضوع مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است. این پژوهش در صدد بوده است تا با انطباق عناصر اساسی سازمان با یکدیگر به نوعی انسجام در سازمان دست یابد. در این پژوهش ابتدا مروری بر ادبیات موضوع و پژوهشهای مرتبط با همراستایی استراتژیک انجام گرفت. عناصر مختلفی در سازمان مانند استراتژی، ساختار، محیط، تکنولوژی، سبک مدیریت، فرهنگ، سیستمهای پاداش و ... توسط پژوهشگران پیشین برای بررسی همراستایی در نظر گرفته شده اما این پژوهش سه عنصر استراتژی، فرهنگ و تکنولوژی را بعنوان عناصر درون سازمانی و قابل تصرف و تغییر و عنصر بیرون سازمانی محیط را بعنوان عامل غیر قابل تغییر برای ایجاد همراستایی استراتژیک مد نظر قرار داده است. در حقیقت محیط سازمان بعنوان نقطه مرجع شروع فرایند ایجاد همراستایی استراتژیک در نظر گرفته شده است. ابتدا با توجه به پژوهشهای صورت گرفته در این راستا مدلی ابتدایی برای همراستایی استراتژیک استخراج شد. این مدل روابط میان عناصر مذکور را تا جایی که در پژوهشهای پیشین در خصوص آن اجماع وجود داشت، تبیین کرد. سپس با جمع آوری نظرات خبرگان استراتژی کشور تلاش کردیم تا به تایید و تکمیل این مدل ابتدایی بپردازیم. در این مرحله، پرسشنامه میان خبرگان استراتژی کشور توزیع شد و در نهایت با مقایسه نتایج با آنچه در ادبیات موضوع وجود داشت به ارائه مدل نهایی همراستایی استراتژیک پرداختیم. این مدل در واقع از یک سو میزان همراستایی استراتژیک یک سازمان را می سنجد و از سوی دیگر راهکار برای حرکت به سمت حالت ایده آل همراستایی بدست می دهد. در نهایت مدل پیشنهادی در گروه مالی پاسارگاد مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج آن بعنوان مطالعه موردی این پژوهش ارائه گردید.